Na jaren hopen krijgt schoonvader van Wijnand (82) eeuwige grafrust: ‘Eindelijk erkenning voor het leed’
Na ruim twee jaar hopen, is de kogel door de kerk. Als het aan het stadsbestuur ligt krijgen de in Amersfoort begraven Molukse marinemannen en KNIL-militairen, die na de oorlog in Nederlands-Indië noodgedwongen naar Nederland kwamen, eeuwige grafrust. ,,Eindelijk, hier hebben we al die tijd naar uitgekeken.”
LEES MEER in het AD
De documentaire is exclusief te zien in de Bibliotheek het Eemhuis op 2, 3 en 4 februari. Deze bijzondere documentaire is gemaakt door Het Medialab van de Bibliotheek Eemland. Eerder maakte Het Medialab met Hans Goedkoop de documentaire ‘Amersfoort ’40-’45’.
Zanger Wouter Muller (75) plotseling overleden: de Enschedeër was de Boudewijn de Groot van de Indo’s
De Enschedese zanger en liedjesschrijver Wouter Muller (75) is vanmorgen op tweede kerstdag in zijn woonplaats plotseling overleden. Muller werd wel getypeerd als ‘de Boudewijn de Groot van de indo’s’. Muller gaf in zijn liedjes de tweede generatie Indische Nederlanders een stem. Hij doorbrak de zwijgcultuur
Zijn broer Brendly bevestigt het plotselinge overlijden van Muller. De singer-songwriter zou vrijdag bij familie kerst gaan vieren in Bennekom, maar werd kort voor vertrek onwel. Hij is met spoed opgenomen in het MST waar hij maandagmorgen overleed. Hij laat een vrouw en drie kinderen achter.
Generaties genoten van het Stinklied
Muller heeft in meerdere bands gespeeld en was onder andere oprichter van de groep ‘Quasimodo’, die tot 1999 de begeleidingsband was van Willem Wilmink. Hij maakte daarmee diverse theaterprogramma’s. Hele generaties zijn opgegroeid met nummers als Het Stinklied en Grote blote billen in lantaarnlicht’. Maar zijn muzikale erfenis is vele malen groter.
Muller was de oudste zoon van een KNIL-soldaat. In 1950 – Wouter was toen 3 jaar – moest het gezin vluchten met de boot naar Nederland. Over de ontberingen werd amper gesproken door al deze vluchtelingen. In 1997 keerde hij voor het eerst terug naar zijn geboorteland, het huidige Indonesië. Dat gaf voeding aan een bijzondere identiteitsstrijd. Daar beet hij zich in vast. Hij maakte met die ervaring de muziekvoorstellingen Wat is een Indo? en Indisch Hart. Voor vele indo’s bleken zijn teksten een eyeopener. Hij oogstte lof in heel het land.
Wouter kan zijn eentje verantwoordelijk worden gehouden voor een nieuwe muziekstroming: de neder-indopop. Het is van buitengewoon belang
Ernst Jansz, schrijver/muzikant Doe Maar
Wouter Muller en Ernst Jansz in Theater Concordia. © Rosa Verhoeve
Brendly Muller: „Ik noemde hem wel de Boudewijn de Groot van de indo’s. Hij heeft zich echt vastgebeten in de geschiedenis van de indo’s, waar eigenlijk nooit over gesproken werd. Er was echt een zwijgcultuur. Ook ik ben pas door zijn speurwerk en teksten gaan beseffen wat onze ouders hebben meegemaakt met de jappenkampen, hun vlucht naar Nederland en de niet erg warme ontvangst. Wouter doorbrak dat zwijgen met prachtige teksten. Zoals het lied Mijn hart is op twee plaatsen tegelijk. Ik denk dat je hem terecht zo mag noemen de Boudewijn de Groot van de indo’s.”
Ernst Jansz, meest bekend van de band Doe Maar kende Muller ook goed. Ze hebben vaak samengespeeld. Hij zei over de Enschedeër: „Hij kan in zijn eentje verantwoordelijk gehouden worden voor een nieuwe muziekstroming: de neder-indopop. Openhartig en liefdevol verwoordde altijd het gevoel van velen die in Indië hun wortels hebben… Wouter was een warm voorstander van de multiculturele samenleving. In dat opzicht acht ik zijn werk in een tijd als deze van buitengewoon belang.”
Mensen met elkaar verbinden
Brendly benadrukt het grote hart dat zijn broer had. „Hij was altijd heel sociaal geëngageerd. Echt een jongen van de pabo. Hij heeft zich altijd ingezet om mensen te verbinden.”
Wouter Muller was de laatste jaren ook lid van het Opinie Panel van De Twentsche Courant Tubantia. In één van zijn laatste bijdragen bekritiseerde hij het Enschedese cultuur beleid, dat ‘nog steeds veel te wit is’.
Slecht overheidsbeleid
In zijn bijdragen had hij ook vaak oog voor de mensen die het moeilijk hebben in de samenleving, en die worstelden met hun plek in deze maatschappij. Hij pleitte voor een ‘menselijker maat’ in de uitvoer van het overheidsbeleid. ‘De armoedeval die sommige mensen ervaren, is vaak het gevolg van slecht overheidsbeleid’, schreef hij onder andere.
Dat ging hem aan het hart. Behalve kritiek stak hij gelijk die mensen een hart onder de riem. „Ook al ben je misschien arm, je voelt je niet arm zolang je een mens van waarde kan zijn. Voor jezelf en voor anderen.”
In de regio heeft hij als welzijnswerker ook grote betekenis gehad. Muller deed de Sociale Academie in Enschede en werd opbouwwerker in deze stad. Maar ook was hij staffunctionaris educatie bij het Museum Jannink, projectleider Netwerk Hengelo en beleidsmedewerker Scala Welzijnswerk Hengelo. Verder trok hij diverse sociale projecten in Haaksbergen en Hof van Twente en was hij vrijwilliger van het Kennisplatform Integratie en Burgerschap.
Over de uitvaart is nog niets bekend. Zijn vrouw en een zoon waren bij hem toen hij stierf. Twee van zijn kinderen wonen in Amerika en Brazilië. Zij zijn onderweg naar Enschede.
In Museum Nijkerk is t/m maart 2023 de expositie ‘Nijkerk en Nederlands-Indië’ te zien.
Voor het eerst wordt het verhaal verteld van de banden van een kleine stad met het qua inwonertal op drie na grootste land ter wereld. In de expositie ‘Nijkerk en Nederlands-Indië’ wandelen bezoekers door de geschiedenis van de Indische archipel en houden halt bij díe gebeurtenissen die een relatie hebben met de stad Nijkerk. Er blijken veel Nijkerkers te zijn die in Indië hebben gewerkt, van plantagehouders en juristen tot onderwijzers en militairen en hun gezinnen.
Expositie ‘Nijkerk en Nederlands-Indië’
Museum Nijkerk
Venestraat 16
3861 BX Nijkerk
Tel. : 033 245 7005
Eeuwigdurende grafrust voor Indische oorlogsveteranen
In navolging van een aantal andere plaatsen zoals Epe, Apeldoorn, Tiel, Helmond, Woerden en Waalwijk heeft Noëlle Sanders gevraagd of de militairen die gediend hebben in het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL) als eerbetoon eeuwigdurend grafrecht (d.w.z. dat de grafrechten eeuwigdurend worden afgekocht) krijgen in Amersfoort. Ze moeten alsnog alle egards en respect krijgen die ze verdienen, na als loyale en moedige militairen te hebben gevochten voor Nederland. De burgemeester Lucas Bolsius wil dit graag onderzoeken en hij wil graag namen weten van de mensen die het betreft. In verband met de privacy is dit moeilijk na te gaan bij de begraafplaats zelf, dus vandaar de oproep van Noëlle Sanders om de namen bij haar te melden. Dit kan op info@lijstnoellesanders.nl of via de mobiele telefoon: 06-19940022
Dus kent u KNIL militairen van de eerste generatie die begraven zijn op Rusthof of op een van de andere begraafplaatsen in Amersfoort, dan kunt u dat aan haar doorgeven.
Noëlle Sanders
18-1-2022